واکنش های ریوی و خونی در خرگوش به دنبال تجویز داخل تراشه ای نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم

زمینه و هدف: از مواد نانو به صورت وسیعی در زندگی روزمره استفاده می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی سمیت ریوی نانو ذره دی اکسید تیتانیوم (tio2) در خرگوش می باشد.روش بررسی: در این بررسی 18 خرگوش نر به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه های اول و دوم µl50 از محلول نانودی اکسید تیتانیوم با اندازه nm20 را به ترتیب با دوزهای 50 و mg/kg100 به صورت تزریق تدریجی داخل نای دریافت کردند. گروه سوم فقط µl50 نرمال سالین دریافت کرد. در زمان های قبل از تزریق و روزهای 10، 17 و 24 پس از تزریق، از قفسه سینه عکس رادیوگرافی تهیه شد. در روز 24 پس از تزریق، حیوانات بیهوش شده و نمونه گیری از خون و بافت ریه انجام گردید.یافته ها: بررسی رادیوگرافی نشان داد که در گروه های دریافت کننده نانودی اکسید تیتانیوم نسبت به گروه کنترل افزایش پیش رونده ای در فیبروز ریوی مشاهده می گردد که این رخداد در روز 24 بعد از تزریق به حداکثر رسید. در بررسی میکروسکوپی، افزایش سلول های التهابی در بافت بینابینی ریه و هم چنین آمفیزم ریوی مشاهده گردید. در گروه های دریافت کننده نانو دی اکسید تیتانیوم میزان آنزیم های کبدی، گلبول های سفید و هماتوکریت نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (05/0p≤). در مورد غلظت پلاسمایی کراتینین تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف مشاهده نشد (05/0p>).نتیجه گیری: موارد فوق نشان داد که نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم قادر به ایجاد فیبروز و التهاب ریوی و نیز افزایش آنزیم های کبدی و سلول های التهابی می باشند.